مجله نگین، ساخت قدرت سیاسی و گفتمان اصالت‌گرایی فرهنگی در دوره پهلوی دوم

بررسی مطبوعات و عملکرد آن‌ها در هر جامعه یکی از معیارهای لازم برای بازکاوی حوادث سیاسی و جریانات فرهنگی و اجتماعی آن است. از آن جا که مطبوعات رابطه مستقیمی با اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه خویش دارند، این امکان را می‌یابند تا به نحو شایسته به بررسی و تحلیل مسائل و وقایع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بپردازند و بازتابنده عقاید، علایق و ترجیحات نیروهای مختلف اجتماعی باشند. این پژوهش پرسش اصلی خود را رویکرد مجله نگین به ساخت قدرت سیاسی و نسبت آن با گفتمان اصالت‌گرایی فرهنگی در دهه های 1340 و 1350 خورشیدی قرار داده و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و با الهام از آموزه‌های روش‌شناسی گفتمان، مجله نگین را بررسی می‌کند. فرضیه این پژوهش بر این گزاره استوار است که مجله نگین بازتابنده آرمان‌ها، مطالبات، ترجیحات و ارزش‌های روشنفکران اصالت‌گرای فرهنگی بود. یافته پژوهش از رهگذر تحلیل محتوای کیفی واحدهای تحلیل سرمقاله، مقاله، شعر و تصاویر نگین رویکرد انتقادی آن نسبت به ساخت قدرت سیاسی و همسویی آن با گفتمان اصالت‌گرایی فرهنگی را نشان می‌دهد.